“Ben sana meftunum,

Ben sana divaneyim, ey yar…

Ben sana hasretim,

Ben sana bir yudum suyum.”

Aşk, en saf hâliyle dile geliyor; bazen bir sessizlikte, bazen de içe çekilen derin bir nefeste. Yaralı bir kalbin kelimelere dökülmeden önce susarak anlattığı ne varsa, burada saklı.

Kader ve Aşk, bir sevdanın çok ötesine uzanıyor. Kalpte taşınan hatıraları, dile getirilemeyen cümleleri, geç kalmış vedaları ve umutla beklenen kavuşmaları şiirle buluşturuyor.

Bazı dizelerde bir annenin duası hissedilir, bazılarında bir çocuğun özlemi ya da bir babanın suskunluğu. Kimi satırlarda umut vardır, kimilerindeyse kabullenilmiş bir yalnızlık.

Sadece sevenler değil, susmayı seçip içinde bir ömrü saklayanlar da bu şiirlerde kendini buluyor.