Onlar bir dönemin değil, bir devrin kadınlarıydı. Harita değişirken, alfabe yenilenirken, düşünce dönüşürken, ellerini taşın altına koymaktan çekinmediler. Kimi sahnede, kimi mecliste, kimi gökyüzünde, kimi kütüphanelerde ama hep omuz omuzaydılar, Cumhuriyet’i var etmekte. Bedia Muvahhit ilk kadın oyuncu olarak ışığı temsil etti.

Latife Uşşakî sessiz gücün ve modern kadının ilk resmi yüzü oldu.

Benal Nevzat Arıman siyasete kadın sesini ilk taşıyanlardan biriydi.

Hasene Ilgaz Cumhuriyet’in ilk tanıklarından biri olarak yazıya direniş kattı.

Aliye Berger gravürleriyle karanlığa ışık düşürdü.

Süreyya Ağaoğlu hukukta bir kadın devriminin öncüsüydü.

Suat Derviş kalemiyle kadınları ve yoksulları konuşturdu.

Afet İnan tarihi kadın eliyle yeniden yazdı.

Behice Boran düşünceyi sokaktan kürsüye taşıdı, eğilmedi.

Füreya Koral toprağa ve ateşe ruh üfledi.

Semiha Berksoy sahnede ve hayatta bir avangarddı.

Adile Ayda diploması ve düşün dünyasında çoğul bir ses oldu.

Sabiha Gökçen göklerde eşitliğin kanadına bindi.

Emel Esin sanatı ve Türk tarihini bilimle harmanladı.

Mediha Esenel Berkes tasfiyelere rağmen aydınlıktan vazgeçmedi.

Muazzez İlmiye Çığ tabletlerden geleceğe seslendi.

İsmet Kür Cumhuriyet çocuğuydu; sözünü, kalemini esirgemedi.

Kâmıran Birand felsefeyi Anadolu’nun sesiyle yeniden düşündü.

Bahriye Üçok inançla özgürlük arasında köprü kurdu.

Mübeccel Kıray sosyolojiyi sahaya, halkın içine indirdi.

Rahşan Ecevit eşlikten özneliğe uzanan bir siyasi hafızaydı.

          Bu kitap, her biri bir kıvılcım olan bu kadınların bir araya geldiğinde nasıl bir yangın yaktığını göstermek için yazıldı. Çünkü onlar olmadan Cumhuriyet eksik kalırdı. Çünkü onlar sadece geçmişin değil, geleceğin de adımlarını attılar. Bu sayfalar suskun kalan tarih içindir, bu satırlar sesleri duyulmayan kadınlar içindir ve bu kitap Cumhuriyet’in kadınları içindir.